Ίσως να μας επισκέφτηκαν χιλιάδες χρόνια πριν, να μας μετέδωσαν την σοφία τους και εμείς να την ξεχάσαμε. Ίσως να μην έφυγαν ποτέ και να καταγόμαστε όλοι από την αστερόσκονη τους.

Κάποτε φοβόταν να ανεβαίνει στο δεύτερο σκαλοπάτι του και τώρα διαλύει τα σύννεφα. Τελικά δεν φοβόταν τα ύψη αλλά το έδαφος που την περιόριζε.

Οι δοξασίες της Ηπείρου μας λένε ότι στις όχθες του Αχέροντα πλένονταν το βράδυ νεράιδες και νύμφες του δάσους και ψιθύριζαν μεταξύ τους λόγια που δεν καταλάβαινε κανείς.

Θα την προσέξεις ανάμεσα στα πιο όμορφα λουλούδια να κρύβει τις πληγές της!

Όταν το παρόν καθορίζει το μέλλον, αλλά η προσέγγιση του παρόντος δεν προσδιορίζει κατά προσέγγιση το μέλλον. Το Χάος.

Όλοι έχουμε εκδοχές του εαυτού μας Χαριτωμένες ή περίεργες στο κόσμο της αράχνης διαλέγεις ποια υπερισχύει.

Πάντα θα υπάρχει η ημισέληνος να καθοδηγεί όλα τα νέα πλάσματα που εισέρχονται μαγικά στο δάσος μας! Έτσι μόνο μπορούν να πορευτούν και να γεννούν μαγικά ξόρκια!

Κάποιο νεκροί δεν δέχονται την υπόδειξη της ύλης και συνεχίζουν να μένουν ανάμεσα μας, με τον ίδιο τρόπο που ορισμένοι ζωντανοί περπατάνε σε αυτή τη γη άσκοπα.

Αν αντιμετωπίσεις τους δαίμονες σου θα τους κάνεις φίλους..αν πάλι όχι απόλαυσέ τους τις πιο μαγικές νύχτες που θα βρεθούν στο πέρασμά σου!

Η ψυχή, ευτυχώς, έχει έναν διερμηνέα –συχνά έναν αναίσθητο αλλά ακόμα πιστό διερμηνέα– το μάτι!!

Η καρδιά και η ψυχή των πλασμάτων της αράχνης ύφαναν το πιο όμορφο τριαντάφυλλο έτοιμο να το τοποθετήσεις στο πιο όμορφο μέρος.

Το μυστικό της δεν θα το μάθει κανένας και η μαγεία της παραμένει στον κόσμο μας, ακόμα και αν η ίδια κατοικεί στην καρδιά του δάσους.

Δεν μπορεί να ξεφύγει..έγινε χέρι που έμεινε να κρατάει όλα τα μυστικά του κόσμου..σε ένα φεγγάρι που μοιάζει μεγάλο..όμως είναι ο καλύτερος του φίλος..

Ο μόνος τρόπος να φωτιστεί μια καρδιά είναι να γνωρίσει ακόμα μία και αρχίσουν να μοιράζονται τα σκοτάδια τους.

Φως και σκοτάδι μια αέναη μάχη.Το φως χάθηκε και έμεινε η λάμψη της νύχτας να καθοδηγεί τα βήματα του μέσα στα δάση και σε περιπλανόμενες ψυχές.