Η πληγές ήταν επτά όσες και οι ψυχές της, επιβίωσε από όλες και χαμογελάει στις επόμενες καταστροφές.

Η ανθρώπινη φύση διέπεται από μια αέναη ανάγκη για ένωση με το αιώνιο. Η κατάρα της είναι να είναι μόνιμα θλιμμένη από αυτή την επιθυμία για ολοκλήρωση.

Χαζεύει απ'το φεγγάρι την πιο όμορφη θέα,έτοιμη να υποδεχτεί το σούρουπο..στον ιδιαίτερο κόσμο των πιο όμορφων πλασμάτων..

Ανακατεύουν ξόρκια με τραγούδια που κάνουν το φεγγάρι να κοκκινίζει.

Η ομορφιά πρέπει να είναι κλασσική όπως ένα δάσος,που παρασέρνει με αυτή όλα τα πλάσματα που κατοικούν μέσα του..

Ο μόνος τρόπος να φωτιστεί μια  καρδιά είναι να γνωρίσει ακόμα μία και αρχίσουν να μοιράζονται τα σκοτάδια τους.

Έψαχνε το φεγγάρι γιατί γεννήθηκε απ'αυτό,ψάχνοντας άσκοπα στο σκοτάδι ήθελε να φέρει φως σε όλους γύρω της..

Κάποτε φοβόταν να ανεβαίνει στο δεύτερο σκαλοπάτι του και τώρα διαλύει τα σύννεφα. Τελικά δεν φοβόταν τα ύψη αλλά το έδαφος που την περιόριζε.

Αιωρούμενος στα δέντρα, προστατεύει τις μάγισσες που διάλεξε ο ίδιος να ομορφαίνουν το δάσος του.

Πρέπει πάντα να συμφιλιώνεσαι με τον άλλο σου εαυτό,με τον ίσως μαγικό άνθρωπο που κρύβεις μέσα σου