Οι δοξασίες της Ηπείρου μας λένε ότι στις όχθες του Αχέροντα πλένονταν το βράδυ νεράιδες και νύμφες του δάσους και ψιθύριζαν μεταξύ τους λόγια που δεν καταλάβαινε κανείς.

Οι δοξασίες της Ηπείρου μας λένε ότι στις όχθες του Αχέροντα πλένονταν το βράδυ νεράιδες και νύμφες του δάσους και ψιθύριζαν μεταξύ τους λόγια που δεν καταλάβαινε κανείς.

Ίσως να μας επισκέφτηκαν χιλιάδες χρόνια πριν, να μας μετέδωσαν την σοφία τους και εμείς να την ξεχάσαμε. Ίσως να μην έφυγαν ποτέ και να καταγόμαστε όλοι από την αστερόσκονη τους.

Το βέλος της μοίρας σκίζει τον αέρα και καταλήγει εκεί που πρέπει. Στο σημείο που του υπέδειξε ο αφέντης του όταν το δημιουργούσε.

Όταν το παρόν καθορίζει το μέλλον, αλλά η προσέγγιση του παρόντος δεν προσδιορίζει κατά προσέγγιση το μέλλον. Το Χάος.

Η ανθρώπινη φύση διέπεται από μια αέναη ανάγκη για ένωση με το αιώνιο. Η κατάρα της είναι να είναι μόνιμα θλιμμένη από αυτή την επιθυμία για ολοκλήρωση.

Ακόμα και ο Πάνας θα λύγισε όταν είδε πρώτη φορά την Σελήνη , ήξερε πως ποτέ πια δεν θα ξανακοιτάξει το φεγγαρόφωτο χωρίς να την επιθυμεί.

Κάποιο νεκροί δεν δέχονται την υπόδειξη της ύλης και συνεχίζουν να μένουν ανάμεσα μας, με τον ίδιο τρόπο που ορισμένοι ζωντανοί περπατάνε σε αυτή τη γη άσκοπα.

Πρέπει πάντα να συμφιλιώνεσαι με τον άλλο σου εαυτό,με τον ίσως μαγικό άνθρωπο που κρύβεις μέσα σου.

Ο χρόνος είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Ξεχνάμε την ικανότητα του να σταματάει και να επιστρέφει μόνιμα σε μια στιγμή, κάνοντας την έτσι να ζει για πάντα.

Το μυστικό της δεν θα το μάθει κανένας και η μαγεία της παραμένει στον κόσμο μας, ακόμα και αν η ίδια κατοικεί στην καρδιά του δάσους.