Λιγότερο μιλάει,περισσότερο βλέπει..γι'αυτό και όταν τραγουδάει το βράδυ όλα τα υπόλοιπα πλάσματα γύρω της σωπαίνουν και την ακούν με προσοχή!

Χαζεύει απ'το φεγγάρι την πιο όμορφη θέα,έτοιμη να υποδεχτεί το σούρουπο στον ιδιαίτερο κόσμο των πιο όμορφων πλασμάτων!

Έψαχνε το φεγγάρι γιατί γεννήθηκε απ'αυτό,ψάχνοντας άσκοπα στο σκοτάδι ήθελε να φέρει φως σε όλους γύρω της..

Όλοι έχουμε ένα μαγικό μπουκαλάκι με τα όνειρά μας..με αυτά που τα περιγράφουμε και φαντάζουν άπιαστα..Όμως όλοι έχουμε και τον δικό μας κόσμο..σε αυτόν θα τα χτίσουμε και θα εκφραστούμε!

Ίσως να μας επισκέφτηκαν χιλιάδες χρόνια πριν, να μας μετέδωσαν την σοφία τους και εμείς να την ξεχάσαμε. Ίσως να μην έφυγαν ποτέ και να καταγόμαστε όλοι από την αστερόσκονη τους.

Όταν το παρόν καθορίζει το μέλλον, αλλά η προσέγγιση του παρόντος δεν προσδιορίζει κατά προσέγγιση το μέλλον.Το Χάος.

Ακόμα και ο Πάνας θα λύγισε όταν είδε πρώτη φορά την Σελήνη , ήξερε πως ποτέ πια δεν θα ξανακοιτάξει το φεγγαρόφωτο χωρίς να την επιθυμεί.

Κάποιο νεκροί δεν δέχονται την υπόδειξη της ύλης και συνεχίζουν να μένουν ανάμεσα μας, με τον ίδιο τρόπο που ορισμένοι ζωντανοί περπατάνε σε αυτή τη γη άσκοπα.

Μέσα στον καθένα μας, πάντα υπάρχει ένα άγριο ένστικτο!

Ο χρόνος είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Ξεχνάμε την ικανότητα του να σταματάει και να επιστρέφει μόνιμα σε μια στιγμή, κάνοντας την έτσι να ζει για πάντα.

Το μυστικό της δεν θα το μάθει κανένας και η μαγεία της παραμένει στον κόσμο μας, ακόμα και αν η ίδια κατοικεί στην καρδιά του δάσους.