Το δάσος την πρώτη μέρα μιας νέας αναγέννησης φιλοξένησε την Ερμιόνη...Μια νέα εποχή με νέα πλάσματα θα δημιουργηθούν τις πρώτες 121 μέρες.

Ίσως να μας επισκέφτηκαν χιλιάδες χρόνια πριν, να μας μετέδωσαν την σοφία τους και εμείς να την ξεχάσαμε. Ίσως να μην έφυγαν ποτέ και να καταγόμαστε όλοι από την αστερόσκονη τους.

Το βέλος της μοίρας σκίζει τον αέρα και καταλήγει εκεί που πρέπει. Στο σημείο που του υπέδειξε ο αφέντης του όταν το δημιουργούσε.

Η ανθρώπινη φύση διέπεται από μια αέναη ανάγκη για ένωση με το αιώνιο. Η κατάρα της είναι να είναι μόνιμα θλιμμένη από αυτή την επιθυμία για ολοκλήρωση.

Ακόμα και ο Πάνας θα λύγισε όταν είδε πρώτη φορά την Σελήνη , ήξερε πως ποτέ πια δεν θα ξανακοιτάξει το φεγγαρόφωτο χωρίς να την επιθυμεί.

Κάποιο νεκροί δεν δέχονται την υπόδειξη της ύλης και συνεχίζουν να μένουν ανάμεσα μας, με τον ίδιο τρόπο που ορισμένοι ζωντανοί περπατάνε σε αυτή τη γη άσκοπα.

Όταν το παρόν καθορίζει το μέλλον, αλλά η προσέγγιση του παρόντος δεν προσδιορίζει κατά προσέγγιση το μέλλον. Το Χάος.